Er valt best wel veel aan te merken op de Sigma DP2. Maar feit is dat er op internet galeries vol DP2-prachtfoto's staan. Hoe kan dát nou?
De Sigma DP2 is een compactcamera met een reflexcamera-beeldsensor. Dat is de kortste samenvatting van dit cameratype. Het objectief heeft een vaste brandpuntsafstand en is lekker compact.
De Sigma is wel iets groter dan de gemiddelde compactcamera, maar toch neem je hem moeiteloos de hele dag mee. Sigma's idee: een compactcamera die de kwaliteit van een reflex levert.
Optische kwaliteit
Eén van de absolute hoogtepunten in dit eigenzinnige cameraconcept is het objectief. Afgezien van een klein beetje vertekening mankeert er helemaal niets aan. Dit 2,8/24,2 mm objectief (omgerekend equivalent aan ca. 41 mm) levert prachtig scherpe foto's af.
De lichtsterkte is met f/2,8 als grootste opening goed, maar niet spectaculair. Ook uit die hoek dus geen stunterij die kwaliteit kan kosten.
De beeldhoek komt overeen met 40 mm op een 35 mm camera. Een prima keus als je alles met één objectief wilt doen. Je kunt overzichten maken, alles ziet er erg normaal uit, geen overdreven perspectivische effecten.
Ondanks dat de brandpuntsafstand slechts 24,2 mm is, komt het objectief bij het inschakelen ver naar voren.
Sigma past een retrofocusconstructie toe om een optimale correctie tegen beeldfouten te bereiken, waaronder vignettering.
Opnamen waar de kwaliteit vanaf straalt
Foveon
Tweede element in het kwaliteitsconcept van deze camera is de Foveon 3XF sensor. Een normale sensor werkt volgens het mozaïekprincipe: de voor de drie hoofdkleuren gevoelige veldjes liggen naast elkaar. De kleuren worden dus op verschillende posities opgevangen.
Bij Foveon is elke positie op de sensor gevoelig voor alle kleuren. De sensor heeft drie kleurgevoelige lagen (rood-, groen- en blauwgevoelig, net als kleurenfilm). De sensor heeft per kleur 2652 x 1768 pixels (4,7 miljoen), in totaal 14,1 miljoen.
Sensorfabrikant Foveon, inmiddels overgenomen door Sigma, legt deze technologie goed uit op de website,
Uit praktijkopnamen blijkt dat de combinatie van top-objectief en Foveon sensortechniek zeer gelukkig is: gestoken scherpte over het gehele beeld, tot in de fijnste details. Je ziet meteen dat er met die foto's wat bijzonders is, het is pittig, crispy. Opnamen waar de kwaliteit vanaf straalt.
De sensor meet 20,7 x 13,8 mm, iets kleiner dan de APS-C sensor, iets groter dan die van Olympus en Panasonic. De cropfactor is 1,7x. De DP2 heeft globaal het volume van een Canon Powershot G11 compactcamera, maar de foto's zijn duidelijk scherper en gedetailleerder.
Prachtig scherpe korrels, dat weer wél. Creatief dus buitengewoon goed inzetbaar
Kodachrome
Met de Sigma DP2 krijg je zeer subtiele kleurnuances. De totaalindruk brengt je naar de beroemde Kodak Kodachrome diafilm, die film die National Geographic jarenlang als enige diafilm accepteerde. Ook de bijzondere scherpte roept die associatie op. Dit is gewoon prachtig.
Maar... dat geldt vooral voor de lage ISO-waarden, dus 50, 100 en 200. Bij 400 krijg je een lichte ruis, bij 800 valt er nog mee te leven. Bij 1600 en 3200 zie je de ruis al haast in de thumbnails zitten.
Prachtig scherpe korrels, dat weer wél. Creatief dus buitengewoon goed inzetbaar, ook in zwart-wit. Zeker bij 1600 krijg je heel sterk het gevoel dat je afdrukken van een gepushte Kodak Tri-X zwart-witfilm zit te bekijken. De standen ISO 1600 en 3200 zijn overigens alleen beschikbaar als RAW als bestandsformaat is gekozen, dat zegt misschien al veel...
Sloom
De verminderde inzetbaarheid van de hoge ISO's is een van de offers die de Sigma DP2 van je vraagt. De trage, luidruchtige autofocus is er ook een. Gelukkig kun je heel makkelijk een tweede AF-stand kiezen waarin het dichtbij bereik niet actief is, dan stelt de camera wat vlotter scherp, al blijft het matig.
Er is wel een hele goede handinstelling, die je direct kunt activeren. Je kunt de afstand schatten en het aantal meters instellen, je kunt ook de elektronische loep van het lcd-scherm gebruiken, waarmee je heel precies kunt scherpstellen.
Ben je een beetje op deze camera ingespeeld, dan werk je hiermee haast net zo snel als met de autofocus. Met als voordeel dat je de gevonden instelling voor een aantal opnamen kunt gebruiken, terwijl er bij ingeschakelde AF steeds opnieuw moet worden gefocust.
Jammer dat Sigma die goede handscherpstelling niet verder heeft uitgebreid met functies om de scherptediepte optimaal te manipuleren. Een camera als deze vraagt daarom.
Onleesbaar
Een van de andere redenen dat deze Sigma DP2 regelmatig de wind van voren krijgt: de zwarte knopjes achterop. Daar staat een tekst of symbooltje in gegraveerd, maar het blijft toch zwart op zwart. En dus onleesbaar. Werk je een tijdje met deze camera, dan is dit brailleprobleem niet zo erg meer. Maar het is wel absurd dat een cameramaker zo ver in z'n designlusten doorschiet.
Over de bediening verder niets dan lof. Even je ISO-waarde instellen, de belichting corrigeren, bracketing activeren, witbalans aanpassen, enzovoort: het gaat allemaal heel snel. Wel anders dan bij andere camera's, maar deze interface is écht goed.
Het lcd-scherm achterop de camera is helaas van lage kwaliteit, ook daar krijgt Sigma strafpunten voor. Het is verre van briljant. De als extra leverbare opsteekzoeker maakt fotograferen met de DP2 een stuk aangenamer.
Een eigenaardige kwaliteitsbox voor fotografen die weten waar ze mee bezig zijn
Software
Sigma levert bij de camera een mooi stuk software (Sigma Photo Pro), waarmee je je RAW-bestanden goed kunt verwerken. Daar nodigt de camera ook toe uit. Niet dat afgeleverde JPEG's slecht zijn, scherpte en detaillering worden door externe verwerking niet wezenlijk beter, en de winst in doortekening in schaduwen/lichten is ook beperkt.
Maar de automatische witbalans gaat niet altijd perfect en de camera kiest soms een erg ingehouden kleurintensiteit.
Door één knopje in te drukken in de software kun je zien wat de camera ervan had gemaakt en wat de software er met z'n extra rekencapaciteit van maakt. Als er verschil is, is de laatste meestal de beste.
Overigens is er op dit moment een proefversie van SilkyPix beschikbaar, die speciaal voor de Foveon X3 beeldsensor is ontwikkeld. Deze versie is alleen beschikbaar voor Windows, de uiteindelijke versie zal hopelijk ook voor Mac worden uitgebracht.
Haten of houden van
De Sigma DP2, je houdt van 'm of je haat hem. In een aantal opzichten legt hij het af tegen de eerste de beste compact van 200 euro. Maar dit is geen gewone compactcamera. Eigenlijk is hij vooral bedoeld voor onthaaste plaatjesmakers. Begint al bij de lens. Je bent zeker van volkomen correcte, niet overdreven perspectieven. Dat is een stukje puurheid wat helemaal bij deze camera past.
Het diafragma kies je met zorg. F/2,8 is kwalitatief al goed bruikbaar, en is bij close-ups uitstekend te gebruiken om onscherpe achtergronden te krijgen. Sigma brengt ook een speciale close-up lens uit, die je nog dichterbij brengt dan de kortste instelafstand van 28 cm.
Beeldstabilisatie heb je niet. Bij deze camera hoort gewoon een compact, licht reisstatief als je optimale scherpte niet aan het toeval wilt overlaten? De trage autofocus, het zij zo, de goede manual focus is veel meer van belang.
Zo ontvouwt zich het gebruiksconcept van deze camera. Een eigenaardige kwaliteitsbox voor fotografen die weten waar ze mee bezig zijn. Voor iets meer dan de prijs van een hoogwaardig objectief. Dat is zo gek nog niet.