Tot en met 4 oktober is er in het Nationaal Glasmuseum in Leerdam een levensgrote camera obscura te bezichtigen, ontworpen door beeldend kunstenaar Michiel van Bakel. Voor dit project verdiepte Van Bakel zich in de rol van glas, als hulpmiddel voor de reconstructie van de werkelijkheid als technisch vernuft van oude meesters.
Michiel van Bakel (Deurne, 1966) richt zich in zijn werk voornamelijk op video, film en multimedia-installaties. Hij ontwierp samen met glasblazer Geir Nustad een levensgrote camera obscura en deed diverse experimenten met glazen camerabehuizingen en verschillende vormen van glazen lenzen om de techniek van de oude meesters na te bootsen.
Volgens theorieën van bijvoorbeeld David Hockney gebruikten schilders al rond 1430 lenzen en spiegels en konden zij middels de camera obscura tot een verbluffend ‘fotografisch’ realisme komen.
Van Bakel experimenteert met materiaal en techniek om met de optische eigenschappen van glas onze zintuigen te verrassen. In de camera obscura ontstaan door middel van gekleurde ‘waterlenzen’, gevuld met water uit de Linge, geprojecteerde beelden van de buitenwereld.
Hiernaast presenteert Van Bakel enkele andere experimenten van glazen ‘dooscamera’s’ in twee naastgelegen tuinkassen. Ook is er een film van zijn hand te zien: De Maasvlakte gefotografeerd met een glazen cameraoog.
De glazen lens is hol, handgeblazen, met de eigenaardigheid dat deze pas als lens gaat functioneren op het moment dat deze gevuld wordt met water. Het water in de lens is ter plekke uit de vaargeul gewonnen.
Meer op Nationaal Glasmuseum.
