Regels zijn gemaakt om begeleiding te geven. Ze zijn gemaakt om de vrede in de vallei te bewaren. En sommigen zeggen dat ze gemaakt zijn om te worden gebroken.
Als er één plek is waar regels moeten worden overtreden, is het in iets creatiefs. Als je gaat breken met de regels, moet je ze allereerst kennen. De regel van derden in de fotografie is hier het perfecte voorbeeld van. Veel beginnende fotografen overtreden deze regel omdat ze eenvoudig niet weten dat ie bestaat. Maar een ervaren fotograaf houdt zich niet alleen aan deze regel, maar weet ook het beste hoe hij deze moet buigen of breken.
De vraag is, waarom werkt de regel van derden? Mensen hebben de neiging dingen in drieën leuk te vinden ... of het nu ABC, 123, de drie musketiers, enzovoort is. Maar de regel van derden is meer een visueel concept.
Een stukje historie
De regel van derden is niet ontwikkeld door fotografen. In feite is het bedacht door schilders in de Renaissance. Hun doel van deze stijl van compositie was om wat achtergrondinformatie te geven in hun schilderijen zodat het een verhaal kon vertellen. Het waren de Renaissance-schilders die ontdekten dat het oog niet op het midden van een schilderij rust. In plaats daarvan wil het oog met het onderwerp ronddwalen.
Hoe werkt het
Met dit stukje geschiedenis in gedachten, zijn hier nog wat meer diepgaande redenen waarom de regel werkt en hoe deze van toepassing is op de hedendaagse fotografie.
Je weet vast al dat je camera een optie heeft om het raster weer te geven. Wanneer het op je display wordt getoond, wordt het horizontale scherm opgedeeld in negen even vierkanten. Dit maakt drie horizontale en drie verticale spaties. Het idee is om je onderwerp in het bovenste, onderste, linker of rechter derde deel van het scherm te plaatsen (dus nooit in het midden), en om de afbeelding te splitsen in een verhouding van 1: 2 (een derde en twee derde), in plaats van door de helft.
Waarom werkt het
Zowel fotografen als kunstenaars gebruiken de regel van derden bij het maken van kunstwerken omdat deze tijdloze theorie is bewezen. Een manier om uit te leggen waarom het werkt, is door er zo over te denken: als je onderwerp midden in het beeld staat, wordt het als statisch beschouwd. Je oog wordt er naartoe getrokken en kan nergens heen, omdat het object zich op gelijke afstand van alle kanten bevindt.
Wanneer het onderwerp dichter bij een van de randen wordt geplaatst, dwingt het het oog om het te volgen ... om het te vinden. Hierdoor kan de kijker langer in de afbeelding blijven hangen. Het zorgt voor een meer boeiende foto omdat het bijna interactief is. Zoals een gesprek tussen jou en de foto.
Wil je graag meer leren over de juiste compositie via je telefoon? Kies voor een fotografie cursus Rotterdam en verbeter je kwaliteiten.
Je kunt bovenstaande foto van de roeiboot als voorbeeld nemen voor een niet statische foto. Deze vult aan de onderkant links van het midden een derde van het beeld en als kijker volg je het water, bijna alsof je zelf op het zand staat. Als de boot in het midden van de afbeelding was geplaatst, zou je oog nergens heen kunnen. Het zou tegen de randen "botsen" en een vlak gevoel geven als je ernaar kijkt. Op deze positie is er ruimte voor oogbewegingen.
Contrapunt
Het contrapunt is belangrijk omdat doordat het primaire brandpunt van de afbeelding op de derde positie geplaatst wordt, er een secundair brandpunt op de tegenovergestelde derde positie geplaatst kan worden. Als je naar het raster hierboven kijkt, stel je het voor op een afbeelding en zie je de snijpunten van de lijnen. Dit zijn de focuspunten. In het beeld van de boot volgen het zand en het water naar het contrapunt rechtsboven, de zeilboot.
Wanneer moet je de regel verbreken
Om een balans uit te kunnen drukken is centrale plaatsing van je onderwerp misschien de wel juiste keuze. Je moet eerst een regel leren voordat je deze effectief kunt overtreden, vooral als je kijkers weten dat je hem hebt overtreden, maar begrijp en waardeer waarom. Regels die om een goede reden worden overtreden, kunnen voor de beste kunstwerken zorgen. Het laat zien dat de maker de tijd heeft genomen om hun ambacht zo te begrijpen dat ze de regel kunnen buigen. Als je een beter beeld kunt creëren door de regels te buigen, leg het dan op alle mogelijke manieren vast.
Een voorbeeld van wanneer de regel moet worden overtreden, kan een portret zijn waarbij de persoon dichtbij en in het midden van de opname is. In dit voorbeeld van de twee vriendinnen compenseert de scherptediepte de middelste plaatsing van de onderwerpen. Waarom? Omdat het oog naar de ondiepe scherptediepte wordt getrokken, wat het beeld interessant maakt. Als de achtergrond scherp was geweest, zou er minder kracht in het beeld zitten. (Nog een goed argument voor ondiepe scherptediepte in portretten.) Dus hoewel ze zich in het midden van de opname bevinden, blijft de kijker geïnteresseerd in de scherptediepte.
Een andere reden waarom dit beeld werkt, is omdat het een verhaal vertelt. Met andere woorden, het beeld is niet saai. We zien twee vriendinnen met mooie kleding in een mooie omgeving. Er is veel emotie en creativiteit te zien in de opname.
Een laatste punt: de meisjes kijken niet naar de camera. Ze kijken opzij, waardoor je je afvraagt wat ze zien. Op een bepaalde manier kun je hun ogen volgen om te zien of je kunt zien wat de camera niet toont.
Deze afbeelding is een goed voorbeeld van het ombuigen van de regels. Het heeft een mooie scherptediepte. Het vertelt een verhaal. En de twee kijken op een grappige manier niet rechtstreeks naar de camera. Dit alles zorgt ervoor dat de kijker betrokken blijft bij het beeld. Een perfect voorbeeld van het succesvol overtreden van de regels.
Als je van nature een regelbreker bent, probeer het! Als je je creativiteit wilt uitbreiden, experimenteer dan met de regels van derden en kijk wat je bedenkt.
Om mooie composities te maken met alleen je telefoon heb je geen dure apparatuur of professionele software nodig, een smartphone fotografie cursus kan je daarbij helpen.
© In samenwerking met / dank aan David Peterson - Fotografie.nl
