In de zomer van 2024 toont Huis Marseille nieuw werk van de Nederlandse fotograaf Awoiska van der Molen (Groningen, 1972). Van der Molen, veelal bekend om haar natuurfotografie, fotografeerde vlak na haar afstuderen in 2003 juist de stedelijke omgeving. Ze toont ons nu opnieuw ingetogen zwart-witfoto’s van de bebouwde omgeving met daarin sporen van menselijke aanwezigheid. Deze keer zoomt ze in op verlichte vensters in de donkerte van de avond.
Rond 2015 begon Van der Molen aan een nieuwe richting in haar werk. Waar ze vroeger landschappen fotografeerde met af en toe een huisje in beeld, trekt ze nu vanuit de wildernis naar kleine dorpen en kijkt ze door ramen naar het leven binnen.
Tijdens een reis naar de zuidelijke eilanden van Japan valt haar de ambachtelijke bouw van dunwandige huizen op, waar de geluiden binnen gedempt blijven tot slechts monotone geluiden. Deze ramen intrigeren haar, wat leidt tot meerdere tochten door Japan.
Van een afstand observeert ze het dagelijks leven achter de ramen, waarbij het matte glas een mysterie creëert door de binnenwereld aan het zicht te onttrekken.
Door de ramen vang je een hoopvolle glimp op van het leven dat zich erachter afspeelt, maar je krijgt er geen wezenlijk contact mee.
Van der Molens foto's vereisen een traagheid in hun ontstaan, materialisatie en beschouwing. Tijdens haar stille bewegingen door het donker legt ze de gedempte wereld rond vensters vast. In de donkere kamer laat ze haar beelden langzaam weer opdoemen, weken na het fotograferen.
Voor haar tentoonstelling in Huis Marseille kiest ze naast haar bekende zilvergelatinedrukken ook voor de kooldruktechniek uit de negentiende eeuw. Deze arbeidsintensieve techniek, met zijn diepe, reliëfrijke zwart, benadrukt het schaduwspel in haar foto's en vraagt zowel van de fotograaf als de kijker om geduld en tijd om het beeld volledig te bevatten.
Van der Molens foto's van verlichte ramen functioneren als een scherm tussen de fotograaf en de wereld, en symboliseren de scheiding tussen een innerlijke en uiterlijke wereld. Terwijl de esthetiek opvalt, sijpelen eenzaamheid en melancholie door.
"Ik fotografeer pas wanneer alle ruis is weggevallen en er geen besef van tijd meer is." ~ Awoiska van der Molen
De ramen bieden een glimp van het leven achter het glas zonder echt contact te maken, en vertegenwoordigen zowel de wens naar verbondenheid als comfort met afstand.
Haar natuurfoto's, in nuances van zwart, grijs en wit, gemaakt tussen 2009 en 2021, proberen de essentie van een plek en onze diepere verbintenis met de aarde te visualiseren. Haar werk komt voort uit momenten van pure concentratie, zonder afleiding, waarbij de diepere lagen van betekenis vooral voelbaar zijn.
Van der Molens eerste monografie, Sequester, werd genomineerd voor de Paris Photo/Aperture First Book Prize 2014 en ontving een zilveren medaille voor ‘Beste boeken van over de hele wereld’ in Leipzig. Haar tweede boek, Blanco, verscheen in 2017 en in 2020 verscheen The Living Mountain.
The Humanness of Our Lonely Selves - Awoiska van der Molen
22 juni 2024 - 13 oktober 2024
Meer info op de website van Huis Marseille
