'Een voor mij bijzondere foto maakte ik in 1989 op een zondagochtend in een klein provinciestadje. De herfst was uitgeput en in mijn fototas zaten een paar pellicules en een fototoestel met als bouwjaar mijn geboortedatum. Paul Delvaux, de bijna blinde kunstenaar, zat me op te wachten.
Of ik whisky wilde? Ik knikte en dronk het voor het eerst: Glenfiddeh, single malt, twaalf jaar oud. Een zondagsritueel voor de oude schilder, een openbaring voor mij, een jonge fotograaf. Het waren pas deze promillen die mijn zenuwen temperden, zodat ik mijn Asahi Pentax Spotmatic durfde te richten op het grijze hoofd van de surrealist.
Doorheen de donkere zoeker zag ik hoe de wazige kristallen van het matglas langzaam scherp kwamen op de glazige ogen van de kunstenaar. Ik zag zijn hoofd lichtjes opgeheven ten opzichte van zijn lichaam, gekromd door de jaren aan een schildersezel. Zijn blik door een raam naar een tuin waar door zijn ogen een eeuwige mist hing. Op de tafel zijn lege glas met aan de binnenkant nog enkele druppels van de Schotse whisky.
En in de onscherpe achtergrond zijn grote geliefde, door haar ziekte gekluisterd aan bed, en een ruitjessprei. Haar hoofd naar ons gebogen om het schouwspel niet te missen. Aan de muur boven haar een donker schilderij met een naakte knielende vrouw, de engel die haar weldra zou komen halen. Het geluid van de metalen guillotine van de sluiter doorbrak de stilte.
Een week later streelde de kunstenaar met de toppen van zijn vingers de barietafdruk. ‘Ca me semble une belle photo’, zei hij. Het was een blinde die de jonge hond de wereld instuurde.'
Naam: Stephan Vanfleteren (1969)
Woonplaats: Vilvoorde
Portfolio: De Morgen, Paris Match, Die Zeit, Humo, Volkskrant
Info: www.stephanvanfleteren.com
