'Victoria Falls, Afrika’s breedste watervallen en gelegen op de grens tussen Zambia en Zimbabwe. Het land dat aan de rechterkant het beeld insteekt, is Zimbabwe; ik fotografeer vanaf de Zambia-kant, over een soort inham heen. Wat je niet ziet, is een rand die vanaf mijn plek met een boog links naar de olifant loopt. Het water dat naar beneden valt, komt van de Zambezi, een diepe en snelstromende rivier. Dat geeft een hels kabaal. Daarom heten de watervallen ook wel Mosi-oa-Tunya, wat zoiets betekent als rook die dondert.
Het was in 2008. Ik was daar samen met mijn vrouw, met wie ik tours voor natuurfotografen organiseer. Aanvankelijk had ik geen zin om de watervallen te fotograferen. Dat is al een miljoen keer gedaan, probeer dan maar eens een foto te maken die zelfs maar een beetje anders is. Totdat we van de plaatselijke bevolking begrepen dat er een olifant was gesignaleerd. Voordat ik naar een land of plek ga, bereid ik me goed voor, en de olifant is mijn favoriete dier – ik wist dus dat een foto van een olifant bij de watervallen uniek zou zijn.
Nee, de olifant is niet verdwaald. Gedurende het seizoen fluctueert de waterstand in de Zambezi. In het droge seizoen is de stand veel lager en komen er eilandjes tevoorschijn waarop frisse vegetatie groeit. Olifanten kunnen dat niet weerstaan en hoppen van eiland naar eiland om de planten en bomen te eten. Eigenlijk staat de olifant aan de uiterste rand van de rivier, die zich nu achter hem bevindt.
Op de foto komen een paar elementen samen. Het licht van de ochtenduren is niet alleen warm, ook kon ik tegen het licht in fotograferen waardoor de nevel goed zichtbaar is. Verder kan de olifant niet op een betere plek staan: de ruimte voor hem is groter dan de ruimte achter hem, zodat hij mooi de ruimte inkijkt. Ook de pose van de olifant is goed: hij staat niet met zijn kont naar mij toe, maar toont een helder silhouet, de vier poten, de slurf en staart zichtbaar.
Maar het allerbelangrijkste is de oogverblindende indrukwekkendheid van de locatie. Mijn ideale natuurfoto is een combinatie van landschaps- en dierenfotografie, een fraai landschap waarin een dier. Zelfs zonder de olifant zou dit nog een aardige foto zijn. Het is zo bijzonder dat sommigen zich weleens afvragen of ik het beest erin heb ge-photoshopt. Zelfs de locals vielen van hun stoel toen ik de foto liet zien. Maar net als geduld - ik kon de foto op de derde dag maken, wat trouwens reuze meeviel – is ook geluk iets wat je als natuurfotograaf soms nodig hebt.'
Naam: Marsel van Oosten (1967)
Woonplaats: Amsterdam
Info: www.squiver.com
