William Henry Fox Talbot (11 februari 1800 - 17 september 1877) geldt als uitvinder van het negatiefproces in de fotografie, dat meerdere afdrukken van een negatief van een afbeelding mogelijk maakte. Tot dan was elke foto een uniek exemplaar.
Talbot, die eerst de middelbare school in Harrow (Londen) bezocht en daarna in 1826 de universiteit Cambridge afrondde, maakte voor zijn negatiefproces gebruik van stevig schrijfpapier.
Hij dompelde het papier eerst in een oplossing van keukenzout en bestreek het daarna met zilvernitraat. Die eenvoudige chemische reactie levert zilverchloride op, een lichtgevoelige stof.
Tot dan was elke foto een uniek exemplaar
Het belichte papier werd ontwikkeld met een oplossing van kaliumjodide en gefixeerd met dezelfde stof die Louis Jacques Mandé Daguerre gebruikte. Het aldus ontstane negatief werd op een tweede stuk lichtgevoelig papier gelegd en weer belicht. Het resultaat was een positief.
Talbot noemde zijn eerste afbeeldingen photogenic drawings. Talbots techniek wordt ook wel talbotype of calotype genoemd. De kwaliteit van de allereerste calotypes is van mindere kwaliteit dan de eerste Daguerreotypes. Dit werd veroorzaakt door de vezels in het papier. Maar bij de methode van Talbot kon er een onbeperkt aantal positieve afdrukken gemaakt worden. De principes van de calotype-techniek vormen aldus de basis van de moderne fotografie.
