'Het is er eentje uit de oude doos; zomer 1999. Het is niet speciaal mijn favoriete foto maar wel eentje waarvoor ik zo'n jaar nodig gehad heb om hem te maken. Hij is onderdeel van een serie over een man uit mijn omgeving; Cor van der Hagt uit Winssen.
Ik wist al enige tijd dat deze man er woonde in een vervallen boerderijtje als kluizenaar en eigenlijk onbenaderbaar was. Vaak reed ik er langs in de hoop hem buiten te zien en hem aan te spreken. Soms zag ik hem maar dan schoot hij weer weg uit het zicht als hij zag dat mijn auto stopte.
Uiteindelijk lukte het mij toch hem aan te spreken toen hij in zijn weiland liep. Zonder camera toonde ik mijn interesse in zijn zeis en vakkundige manier van werken. Ik bleef langs rijden en af en toe stapte ik uit als ik hem zag voor een kort praatje van over de sloot. Pas na maanden durfde ik hem te vragen of ik een foto mocht maken terwijl hij aan het werk was. Hij stemde toe, en om een lang verhaal kort te maken kwam van het een het ander.
We kregen een band en wat niemand ooit lukte is bij hem binnen te komen. We spraken over zijn leven en vooral over zijn manier van leven. Zijn huis was van binnen gitzwart van de tijd. Er hingen lijstjes aan de muur alleen te herkennen aan hun relief. Hij had geen stromend water en waste zich één maal in de week bij zijn put. Ook had hij geen televisie omdat er geen elektriciteit was. Een radio op batterijen zorgde voor vertier.
"Boerderij" was een groot woord want beesten had hij niet, enkel een paar heel oude fruitbomen. Zijn erf verliet hij nagenoeg nooit. Zijn hele leven woonde hij op die plek en vanaf het overlijden van zijn moeder woonde hij alleen. Hij koesterde zijn bidprentjes en las de regionale krant uitvoerig. Hij vormde zo zijn eigen wereldbeeld waarin niets deugde. Uiteindelijk was hij toch steeds blij met mijn komst en nam ik zelfs mijn kleine dochtertje mee; zijn ogen glinsterden. Hij stond zelfs een verslaggeefster van De Volkskrant toe wat leidde tot een mooi paginagroot verhaal. Hij was er trots op.
Het bezorgde wat kleur aan het eind van zijn leven, want inmiddels is hij overleden. Ik heb voor deze foto gekozen uit de serie omdat hij de tijd laat zien aan de hand van een paar klompen en oude fruitbomen, waar overigens bijna geen peer meer in hing. Een tijd waarin niets ooit veranderde omdat alle dagen identiek waren.'
Naam: Marcel van den Bergh (1967)
Woonplaats: Altforst
Info: www.marcelvandenbergh.com
tekst en foto: Marcel van den Bergh
